ΟΚΤΑΝΑ

ΟΚΤΑΝΑ

ΟΤΑΝ ΤΟ ΣΩΜΑ καιόμενη βάτος αναγαλλιάζει και φλέγεται, τότε από τα πέρατα της οικουμένης μήνυμα φτάνει μέγα…

Ψυχές, κορμιά, χαρείτε! Έρως ανίκατα μάχαν! Άδης ενικήθη. Απόψε θείον γεννάται βρέφος! Απόψε μέγας γεννιέται Ποιητής! (στο κάτω-κάτω της γραφής ΠΑΡΑΜΥΘΟΛΟΓΙΕΣ υπερρεαλισμού του ΑΝΔΡΕΑ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΥ με καλό συμβολικό τέλος ή και χωρίς)

Όταν το σώμα της σιγής γοργά σαλεύει, σαν γυναικός που ηδονίζεται στον ύπνο όπως σε μια πυρέσσουσα ερωτική αγκάλη ή όπως το σώμα νεάνιδος που ιερά μανία την κατέχει και πάει να γίνει και η πιο βαθιά σιγή πηγή, όταν εις τα καλά καθούμενα μια κορασίς υψώνει, τελείως ανέλπιστα, εμπρός το φόρεμά της και φανερώνει σε όλους το τρυφερόν βερύκοκον της ηβικής της χώρας, εις όλην την άτριχην και φουντωτή του χάρη χωρίς αιδώ, χωρίς ντροπή… όταν μία μαθήτρια αίφνης εις το θρανίον της ανέρχεται μπροστά στη διδασκάλισσα της και, μέσα στην άναυδη κατάπληξη της τάξεώς της, πασιφανώς ασπαίρουσα χρησμοδοτεί… όταν σε πλήρη νηνεμίαν σφοδρώς θροϊζουν τα φυλλώματα των δένδρων ωσάν να μαίνεται αέρας δυνατός… όταν χωρίς καθόλου να έχει βρέξει, τα χώματα τριγύρω μας μουσκεύουν, ωσάν να επίκειται ξεπήδημα φουντάνας, ή αν ξαφνικά, ένας κρατήρας ανοίγοντας μπροστά μας μας δείχνει ως μέσα-μέσα τα κόκκινα έγκατα της γης και ακόμη, αν είναι νύχτα και τριπλοσελαγίζουν στον θόλο του ουρανού τα αστέρια και οι στήμονες όρθιοι πάρα πολύ δονούνται και όλα τα πέταλα των λουλουδιών, ακόμη και των μπουμπουκιών διάπλατα διαμιάς ανοίγουν… αν όλη η πλάση γύρω μας αναγαλλιάζει και φλέγονται χωρίς να καίγονται ορισμένοι βάτοι – τότε ω τότε από τα πέρατα του κόσμου, από τα πέρατα της οικουμένης, μήνυμα σαν το «Χριστός γεννάται», μήνυμα φτάνει μέγα, μήνυμα φτάνει σε όλους:

«Ψυχές, κορμιά, χαρείτε! Έρως ανίκατε μάχαν! Άδης εικήθη. Απόψε θείον γεννάται βρέφος! Απόψε μέγας γεννιέται ποιητής!

ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ από το βιβλίο του ΟΚΤΑΝΑ (ΙΚΑΡΟΣ Εκδοτική Εταιρεία 1980). Με μια εικόνα να κοσμεί τη φαντασία των λέξεων ικανών να φοριούνται απ’ την ανάποδη και σ’ όλα τους τα μεγέθη.