Η «Φόνισσα» ξανά στα βιβλιοπωλεία

Η φωτογραφική ανατύπωση της πρώτης έκδοσης του διηγήματος του Παπαδιαμάντη επανακυκλοφορεί.
Υπάρχουν χίλιοι λόγοι για να διαβάσει, ή να ξαναδιαβάσει, κανείς Παπαδιαμάντη. Ο πρώτος, και πιο σημαντικός, είναι η απόλαυση που προσφέρει η ανάγνωση του έργου του. Ο δεύτερος είναι θεραπευτικός -καθαρίζει το κεφάλι σου από τον συρφετό των λέξεων που το βομβαρδίζουν καθημερινά. Και ο τρίτος είναι ευκαιριακός: Μια επέτειος –το 2011 ήταν τα 100 χρόνια από το θάνατο του συγγραφέα-, μια παράσταση, μια επανέκδοση.
Το 2011 λοιπόν, το Μεταίχμιο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά τη φωτογραφική ανατύπωση της πρώτης έκδοσης της «Φόνισσας» από τις εκδόσεις Φέξη. Με το αυθεντικό εξώφυλλο του 1912, τον σχεδιασμό, την κομψή στοιχειοθεσία και προλογικό σημείωμα από τον Βολιώτη πεζογράφο Κώστα Ακριβό. Και –ω του θαύματος- το βιβλίο εξαντλήθηκε. Αλίμονο σ’ εκείνους που το αναζητούσαν στα βιβλιοπωλεία, είτε επειδή αμέλησαν, είτε επειδή φάνηκαν γενναιόδωροι και χάρισαν το πολύτιμο αντίτυπο.
Όμως, η «Φόνισσα» μόλις επανακυκλοφόρησε. Ίδια και απαράλλακτη, όπως είδε το φως για πρώτη φορά ολοκληρωμένη –είχε δημοσιευτεί παλιότερα σε συνέχειες στο περιοδικό «Παναθήναια»- το 1912, ένα χρόνο μετά τον θάνατο του ίδιου του Παπαδιαμάντη. Για να εντρυφήσουμε κι εμείς στης «Φραγκογιαννούς τα πάθη» όπως μας αξίζει. Και να αναζητήσουμε «το ήμισυ του δρόμου  μεταξύ της θείας και της ανθρώπινης δικαιοσύνης».
Λήδα Πιμπλή
Πηγή: tospirto.net 

ξύλινα φτερά

ξύλινα φτερά

φωτογραφία: Αιμιλία Ιωαννίδου

Αστέγαστη τροπή

κι η ομίχλη βαριά

με μαχαίρια φτερά –

χέρια αδείλιαστα

σαρκοβόρων χειλιών

μιας υποκριτικής αποθέωσης

στην πρώτη της Κρίσης

όταν το πάτωμα επιβεβαιώνει

τη σφαγή των φανταστικών πτηνών

μέσα στον κόσμο

και έξω απ’ αυτόν

σαν πλέγμα αποφυγής

κάθε δράσης και κάθε ορμής.

Δελεάζομαι

με πλήκτρα φωτιά

και ουρά παγωνιού

σε ξύλινη έκφανση

όπως οι ήχοι

απ’ τους βαθείς ουρανούς

με το πρωτότοκο ουρλιαχτό

όταν είπε: «Γενηθήτω»

και έγινες αίμα

και σάρκα μαζί

στων πουλημένων ερώτων

το σφύριγμα και μόνο.

Λαξεύτηκε από ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΠΥΡΦΟΡΟΣ

Ο αγανακτησμένος Ρωμιός (διασκευή)..

Ο αγανακτησμένος Ρωμιός (διασκευή)..

  by DeltaCV

Σε ελαφρά διασκευή, κατά τα σύγχρονα, του ποιήματος ” Ο Ρωμιός”, του αξεπέραστου Γεωργίου Σουρή. Η σάτιρα κάνει καλό..

Στο καφὲ ἀπ᾿ ἔξω χαλαρά ξαπλωμένος,
τοῦ ἥλιου τὶς ἀκτῖνες ἀχόρταγα ρουφῶ,
καὶ στῶν ἐφημερίδων τὰ νέα βυθισμένος,
κανέναν δὲν λογαριάζω, κανέναν δὲν κοιτώ.

Σὲ μία πολυθρόνα το πόδι μου τεντώνω,
τὸ ἄλλο σὲ μίαν ἄλλη, κι ὀλίγο παρεκεῖ
ἀφήνω τὸ κινητό, καὶ ἀρχινῶ μὲ τόνο
τοὺς ὑπουργοὺς νὰ βρίζω καὶ τὴν πολιτική.

Ψυχή μου! τί λιακάδα! τί οὐρανὸς ! τί φύσις !
Και ἐμπροστά μου ὁ φραπές,
κι ἐγὼ κατεμπνευσμένος γιὰ ὅλα φέρνω κρίσεις,
καὶ μόνος μου τὶς βρίσκω μεγάλες καὶ σοφές.

Βρίζω Γερμανούς, Αμερικάνους, καὶ ὅποιους ἄλλους θέλω,
στρίβω τὸ τσιγάρο μου με στυλ πολύ,
καὶ μέσα στὸ θυμό μου κατὰ διαόλου στέλλω
τὸν ἴδιον ἑαυτό μου, καὶ γίνομαι σκυλί.

Φέρνω τὸν νοῦν στὸν Ζαγοράκη καὶ τὸν Γκάλη,
κατενθουσιασμένος τὰ γένια μου μαδῶ,
τὸν Ἕλληνα εἰς ὅλα ἀνώτερο βρίσκω και πάλι,
κι ἀπάνω στὴν πολυθρόνα χαρούμενος πηδῶ.

Τὴν φίλη μας Εὐρώπη μὲ πέντε φασκελώνω,
ἀπάνω στὸ τραπέζι τὸν γρόθο μου κτυπῶ…
Ἐχύθη ὁ καφές μου, τὰ ροῦχα μου λερώνω,
κι ὅσες βλαστήμιες ξέρω ἀρχίζω νὰ τὶς πῶ.

Στὸν καφετζῆ ξεσπάω… φωτιὰ κι ἐκεῖνος παίρνει.
Ἀμέσως ἄνω κάτω τοῦ κάνω τὸν μπουφέ,
τὸν βρίζω καὶ μὲ βρίζει, τὸν δέρνω καὶ μὲ δέρνει,
καὶ τέλος… δὲν πληρώνω δεκάρα τὸν καφέ.

Filed under: Λογοτεχνία,Σκέψεις, στοχασμοί, κρίσεις.. | 

Ο Κ. Καβάφης επίκαιρος όσο ποτέ..

Ο Κ. Καβάφης επίκαιρος όσο ποτέ..

by DeltaCV

Ο σοφός ποιητής μας δεν λάθευε για το τότε, για το τώρα…  Αφιερωμένο στους, για μια ακόμα φορά εφέτος, επίδοξους σωτήρες μας..

Κωνσταντίνος Καβάφης: Εν μεγάλη Ελληνική αποικία, 200 π.Χ.

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Αποικία
δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή.
Όμως το πρόσκομμα κ’ η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς). Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ’ εξετάζουν,
κ’ ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.
Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν’ επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Αποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τι να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.
Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.
Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.
Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Αποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός.
Filed under: Λογοτεχνία,Πολιτική - Κοινοβουλευτισμός |

Τι στοργή!

Τι στοργή!

..Πρέπει μερικοί άνθρωποι να καταλάβουν κάποτε..

..ότι τα παιδιά τους δεν είναι ιδιοκτησία τους..
..δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψεις μερικούς ανθρώπους..
..δεν υπάρχει ζωή για κάποια παιδιά..

Ο ήλιος έπεφτε. Και πως γυάλιζαν οι δυο της ουρανοί στα μάτια!
Συνήθιζα να ανάβω ένα δυο κεριά για να την περιμένω. Στεκόμουν πίσω από την πόρτα. Κι εκείνη έκανε πάντοτε ότι δεν ήξερε ότι ήμουν εκεί. Πάντοτε ξαφνιαζόταν. Πάντοτε ήταν εκεί πριν σβήσουν τα κεριά. Πάντοτε εκείνη τα έσβηνε. Δεν ήθελε να βλέπει τα κορμιά μας να ενώνονται. Δεν ήθελε να παραδεχτεί ότι είχε ερωτευθεί. Ήθελε να μείνει κρυφή η αγάπη. Κάθε φορά γνωριζόμασταν από την αρχή. Κάθε νύχτα γεννιόμουν διαφορετικός. Κοντά της..
Καμιά φορά δάκρυζε..
-"Πόνεσες?", ψιθύριζα τρομαγμένος.
-"Ο κόσμος με πονά", απαντούσε κάθε φορά. Και κάθε φορά την παρηγορούσα. Κάθε φορά με τον ίδιο τρόπο. Κάθε φορά τη φιλούσα στο μέτωπο. Κάθε φορά άναβα τα κεριά για να τα σβήσει αμέσως εκείνη. Τα άναβα ξανά. Τα έσβηνε βιαστικά. Χαμογελούσε. Κι αυτό μου έφτανε..
...
Ο ήλιος έπεφτε. Και πως έτρεχαν όλες οι θάλασσες από τα δυο της μάτια!
Συνήθιζα να ανάβω ένα δυο κεριά για να την περιμένω. Στεκόμουν πίσω από την πόρτα. Άνοιξε η πόρτα μα εκείνη δεν μπήκε. Ήταν ο άνεμος. Ο άνεμος πάντοτε μου μιλούσε για κείνη. Πάντοτε μιλούσα εγώ στον άνεμο για κείνη. Μου παραπονέθηκε για τον κόσμο που την άφηνε μόνη. Για τα κεριά που έσβηνε λίγο πριν σβήσει εκείνη μέσα μου μ΄ένα ακόμη βογκητό. Για το φόβο της. Για τους φόβους της. Μίλησε για μένα. Για το πάθος μου για κείνη. Για την τρέλα που είχα να εξετάζω λεπτομερώς την ψυχή της. Για το πόσο της άρεσε που ήμουν κοντά της. Για το φόβο της μήπως και τρομάξω από την ασχήμια του εσωτερικού κόσμου της. Έτσι νόμιζε. Που να 'ξερε! Τότε μπήκε 'κει κείνη..
-"Δεν είμαι καλά", ψέλλισε.
-"Το ξέρω", απάντησα.
-"Πως το ξέρεις? Πάλι μίλησες με τον αγέρα?"
-"Με κοροιδεύεις?"
-"Αυτό πιστεύεις?"
-"Τότε?"
-"Δεν αντέχω άλλο. Φεύγω."
-"Που θα πας?"
-"Ζωγράφισα σε ένα χαρτί το δρόμο μου. Αν γνωρίζεις το μονοπάτι, έλα!"
-"Παίζεις με τον πόνο μου!"
-"Όχι. Εσύ δεν κατάλαβες ποτέ το δικό μου!"
-"Μα.. μα.. τι θέλεις να πεις?"
-"Σ' ευχαριστώ."
-"Τι θέλεις να πεις? Σε παρακαλώ, πες μου!"
-"Σ' ευχαριστώ για την αγάπη σου.."
-"Πες μου, σε παρακαλώ!"
-"Για το κουράγιο σου.."
-"Μην εγκαταλείπεις τώρα!"
-"Πάντοτε ένιωθα περήφανη που βαδίζαμε παρέα. Σε θαυμάζω."
-"Σε παρακαλώ, σκέψου και μένα. Μην απογοητεύεσαι!"
-"Κάθε φορά που σε άγγιζα.. Κάθε φορά.."
Σταμάτησε και με κοίταξε βαθιά στα μάτια. Πάντοτε ένιωθα ανίκανος να βοηθήσω. Δεν εμπιστευόταν ποτέ κανένα. Αλλά πίστευα ότι θ' αλλάξει. Μια φορά. Τόσα της έχω δώσει. Μια φορά για μένα..
-"Κουράστηκα με τα λόγια. Τόσα έχω κάνει για σένα. Αν δε σε έπεισα μέχρι σήμερα, πως να το κάνω τώρα, σε μια στιγμή?"
-"Δε φταις εσύ!"
-"Ως συνήθως. Όποιος δεν ευθύνεται, αυτός και την πληρώνει!"
-"Σε παρακαλώ! Κατάλαβέ με κι ας μη σου έχω πει τίποτε. Ξέρω ότι μπορείς να το κάνεις!"
-"Τι έχεις κορίτσι μου? Για το θεό? Πονάω για σένα! Το ξέρεις!"
-"Πάντοτε σε θαύμαζα για την ακεραιότητά σου. Για τις πληγές που σε γέμισαν από παιδί μικρό, κι όμως με τόση υπομονή κατάφερες και έκλεισες. Εγώ όμως..? Δεν είμαστε το ίδιο. Ποτέ δεν τα κατάφερα. Και ξέρω ότι δεν θα τα καταφέρω και ποτέ!"
Πλησίασα για να την αγκαλιάσω. Τραβήχτηκε. Τα μαλλιά της κάλυπταν το πρόσωπό της. Τα παραμέρισα. Τραβήχτηκε και πάλι.
-"Είσαι καλά?", τη ρώτησα γι' άλλη μια φορά.
-"Δεν καταλαβαίνεις τι σου λέω τόση ώρα?"
-"Θέλεις να καθίσεις εδώ? Κι αν σε θαμπώνει το λιγοστό φως των κεριών, θα τα σβήσω." -"Ναι, σε παρακαλώ."
-"Δείξε μου το πρόσωπό σου. Γιατί κρύβεσαι κάθε τόσο? Με φοβάσαι?"
-"Εσένα..? Όχι.."
-"Τότε?"
-"Σε παρακαλώ, μη με ρωτάς."
-"Θέλεις να χαζέψουμε το φεγγάρι για λίγο? Καμιά φορά μου μιλά κι αυτό με λόγια όμορφα. Καμιά φορά, μάλιστα, σε βλέπω μέσα του."
Χαμογέλασε.
-"Επίσης, θαυμάζω τον τρόπο σου. Το ρομαντισμό σου που δε χάνεται ούτε στις μεγαλύτερες δυσκολίες."
Πλησίασα να την αγγίξω. Τραβήχτηκε ξανά. Το φεγγάρι φώτισε την άκρη του λαιμού της. Ένα σημάδι.
-"Τι είναι αυτό?", έκανα να παραμερίσω τα μαλλιά της. Τραβήχτηκε άξαφνα πέρα, παραπάτησε κι έπεσε χάμω.
-"Κορίτσι μου, συγγνώμη.." Τώρα κυλιόταν ολόκληρη στο φως του φεγγαριού που έμπαινε ορμητικά από το ανοιχτό παράθυρο. Το πρόσωπό της! Ω, θεέ μου! "Ποιος.. ποιος σου το έκανε αυτό?" Έφερε τα χέρια της γύρω από τα πόδια της. Κουλουριάστηκε στο πάτωμα. "Σε παρακαλώ, πες μου. Ποιος σου το έκανε αυτό?"
-"Δεν αξίζω να 'μαι δίπλα σου."
Σηκώθηκε και βγήκε τρέχοντας από το δωμάτιο. Έτρεξα πίσω της. Η κουρτίνα του παραθύρου της κουζίνας ήταν ανοιχτή. Οι αχτίνες του φεγγαριού γυάλιζαν στο μέταλλο που κρατούσε στο χέρι.
-"Ω.. κορίτσι μου.. δεν είναι αστεία αυτά. Σε παρακαλώ, άσε κάτω το μαχαίρι!"
-"Σε πρόδωσα, συγχώρα με."
-"Όχιιιιιι..", έφυγε άφωνο από τα χείλη μου.
Πότε έφθασα κοντά της! Τα χέρια μου πλημμύρισαν κόκκινα καθώς τη σήκωσα από το πάτωμα. Είχε λιποθυμήσει πριν προλάβει να δοκιμάσει το κρύο μέταλλο στα στήθη της. Καθώς έπεσε μονάχα, σχίστηκε λίγο στα πλάγια της. Άρχισε να συνέρχεται.
-"Κορίτσι μου, τι έκανες? Τι ήταν αυτό?"
-"Το σκότωσα?"
-"Ποιο να σκοτώσεις αγάπη μου? Τι συμβαίνει?"
-"Αυτό που έχω στην κοιλιά μου.."
Το αίμα μου πάγωσε καθώς έδενε με το δικό της που έτρεχε από την πληγή. Άκουσα καλά?
-"Τι.. τι εννοείς? Περιμένεις παιδί? Μα.. π.. πως? Γιατί..?"
Οι λέξεις μπερδεύονταν. Ο κόσμος γύριζε γύρω μου. Ο χρόνος σταμάτησε για λίγο να κυλά.
-"Ξέρεις πως είναι να μη σε σέβονται?"
-"Ξέρω κορίτσι μου. Γνωρίζεις τι έχω περάσει.."
-"Είσαι σίγουρος ότι είναι το ίδιο? Με γέννησε. Με μεγάλωσε με στοργή. Με πολύ στοργή. Με τόσο πολύ στοργή που καμιά φορά ξεπερνούσε και τη δική σου."
-"Τι.. τι λες τώρα?"
-"Για να μου αγοράσει παιχνίδι ήθελε αντάλλαγμα ένα δικό μου παιχνίδι. Ήθελε να μου μάθει πως είναι το σωστό, έλεγε, μην τυχόν και πληγωθώ αργότερα από κάποιον άλλο."
-"Ω, θεέ μου, δε μπορεί να είναι αυτό. Δε μπορεί. Κορίτσι μου.."
-"Μ΄έμαθε να σέβομαι τους άνδρες. Και τα κατάφερνα όπως με βεβαίωνε ο ίδιος. Έλεγε ότι τα κατάφερνα πάρα πολύ καλά μάλιστα."
-"Δεν το πιστεύω.."
-"Θυμάσαι την πρώτη φορά που με έκανες δική σου? Τότε που παραξενεύτηκες πως ήξερα όλα αυτά τα κόλπα, από τη στιγμή, που όπως σου είχα πει, είχα πάει μόνο με έναν άνδρα πριν από σένα."
-"Αγάπη μου.."
-"Αυτός μου τα 'μαθε όλα. Μα δεν τον μίσησα ποτέ. Ξέρεις γιατί? Γιατί είχα εσένα. Μέχρι τότε με είχε πείσει ότι μονάχα εκείνος θα μου προσέφερε αληθινή στοργή, κανείς άλλος δε θα μπορούσε. Κι όμως αγόρι μου, όταν σε γνώρισα, όταν σε έζησα, κατάλαβα τι σημαίνει να σε αγαπούν. Να σε ποθούν φυσιολογικά, όχι βρώμικα. Κατάλαβα τι σημαίνει πραγματική στοργή. Πραγματική έγνοια."
-"Τα κεριά? Για τις πληγές?"
-"Καμιά φορά, τώρα τελευταία ειδικά, αρνιόμουν. Και κείνος με χτυπούσε. Μια φορά μάλιστα, που προσπάθησα να του ξεφύγω, ξέρεις, για να με τιμωρήσει, μου έδειξε τι θα πει αληθινός πόνος. Καταλαβαίνεις? Δεν είμαι αγνή πια. Από πουθενά. Δεν είμαι άνθρωπος εγώ.." Δεν υπήρχαν δάκρυα. Δεν υπήρχε πόνος. Υπήρχε κόλαση. Στα μάτια της. Στα δικά μου. Με κρατούσε τόσο σφιχτά στα χέρια της! "Ποτέ δεν ήθελα να μοιράζεσαι το κορμί μου με κάποιον άλλο. Συ δε μου έλεγες ότι είναι ο ναός της ψυχής μου? Και κάθε φορά που ερχόμουν σε σένα να σκέφτομαι ότι λίγο πριν σε είχα προδώσει!"
-"Δε φταις εσύ καρδιά μου. Το ξέρεις! Είναι αρρωστημένο. Είναι.. είναι.. σε παρακαλώ.. άσε με να κάνω κάτι γι' αυτό."
-"Ο κόσμος είναι άσχημος. Πολύ.."
-"Ο κόσμος είναι όμορφος κορίτσι μου. Πολύ όμορφος. Δεν έχω τη δύναμη να σε κάνω να ξεχάσεις. Δεν είναι εφικτό. Θα φύγεις. Θα φύγουμε."
-"Σε παρακαλώ. Σκέψου το. Δε θα έπαιρνες ποτέ μια πουτάνα στο σπίτι σου. Τόσο καιρό το κάνεις εν αγνοία σου!"
-"Αχ, κορίτσι μου, μη λες τέτοια λόγια.."
Το βλέμμα θολό. Το μυαλό θολωμένο. Τι μπορώ να της πω! Τι μπορώ να κάνω! Δεν αξίζει καν να γράψω για όλο αυτό..
...
Τα χρόνια κύλησαν. Εκείνη γέννησε τον αδελφό της. Την επομένη κιόλας το πρωί πήγα και τον άφησα έξω από τα σκαλιά του σπιτιού των γονιών της. Χτύπησα το κουδούνι. Άνοιξε η μητέρα της. Κατάλαβε. Το πήρε μέσα. Έκλεισε την πόρτα βιαστικά.
...
Τα χρόνια κύλησαν. Εγώ κι εκείνη ζούμε ευτυχισμένοι. Ζούμε έξω από την πόλη, στην ύπαιθρο. Έχει λιγότερους ανθρώπους εδώ και φοβάται λιγότερο η αγαπημένη μου.
Τώρα πια γινόμαστε ένα τα βράδυα δίχως να σβήνουμε τα δυο κεριά.
Κι η τελευταία κουβέντα της χθες, πριν αποκοιμηθεί στην αγκαλιά μου, ήταν.. "θα γίνεις ένας πολύ στοργικός πατέρας.."

Οταν ο ρομαντισμος γινεται κομματια...

Οταν ο ρομαντισμος γινεται κομματια...

Υπαρχουν στιγμες οπως αυτη που νιωθω μια ματαιοτητα να με στοιχειωνει.Κι εγω,οπως ολοι,εχω πληγωθει πολυ και συνεχιζω να πληγωνομαι.Κι αυτο γιατι υπαρχει αυτη η νεο-ρομαντικη εκφανση μια λεξης εξι γραμματων : "ερωτας".
Τι ειναι ο ερωτας;Αμφιβαλλω αν εχει βαση στην πραγματικοτητα, αν εχει ερεισματα στον ψυχικο μας κοσμο.Καποτε πιστευα πως ερωτας ειναι οταν σε πιανει ταχυκαρδια στο βλεμμα και μονο του αλλου,οταν ολος ο κοσμος σου περιστρεφεται γυρω του και ολα αυτα τα σαχλο-συναισθηματικα στερεοτυπα που καθιερωθηκαν απο τα παραμυθια ως βαση της αποψης μου για τον ερωτα μεσα στην παιδικη μου ψυχη..
Αλλα μεγαλωνω..και καποτε ισως να ημουν τυφλη..ή απλα παιδι.Ομως τωρα βλεπω καθαρα πως ο ερωτας ειναι ενα δημιουργημα του μυαλου μας και μονο.Ματαια ολα οταν το μυαλο μας παυει να καλλιεργει αυτο το ψευτο-συναισθημα.Τοτε μονο ερχομαστε αντιμετωποι με την αληθεια της ψυχης μας γιατι τοτε ειναι που τη νιωθουμε πιο αδεια απο ποτε..
Ο κοσμος εχει μαθει να πληγωνει..Κι εγω μεσα σε αυτον,πληγωσα ανθρωπους που ηθελαν το καλο μου και δοθηκα σε ανθρωπους που δεν ειχαν ψυχη,ποσο μαλλον αν ειχαν..ποσο αδεια θα ηταν.Ισως σκεφτειτε πως ειμαι τρελη,ομως δεν ειμαι.Ειμαι μια κοπελα που ειδε το ρομαντικο της κοσμο να βιαζεται απο την κυνικοτητα των ανθρωπων..Φορες σαν αυτη νιωθω σαν να εχουν πεσει οι καταρες του κοσμου πανω μου.Ομως ξερω πως δεν ειναι ετσι,γιατι ειναι οι ανθρωποι η ιδια η καταρα.Δεν ειμαι δυστυχισμενη.Ειμαι ευτυχισμενη που μπορω να ανοιγω την καρδια μου γιατι αυτο ειναι αληθινο ταλεντο.Λυπαμαι ομως για εκεινους που το εκμεταλλευτηκαν αυτο..Λυπαμαι γιατι ειναι δυστυχισμενοι κουβαλωντας τη νεκρη ψυχη τους..Γιατι καρδια που δεν ανοιγεται ειναι δηλητηριασμενο νερο στην οαση μιας ερημου..

Ομορφα τα τριανταφυλλα ,τοσο ομορφα..Μυριζουν υπεροχα,η υφη τους ειναι ανατριχιαστικα ερεθιστικη ,ομορφαινουν τον χωρο..Κι ομως μεχρι εκει φτανει η γοητεια τους..Αν αποπειραθεις να τα ακουμπησεις , να τα κανεις δικα σου , θα πληγωθεις.. Μην απογοητευεσαι ..Αυτη η τοση ομορφια ειναι που μαραινεται πριν απο ολα..Κι ειναι αυτο που κανει τα τριανταφυλλα τοσο παραπλανητικα γοητευτικα..Θες δικο σου κατι τοσο ομορφο για τοσο λιγο..?Οι ανθρωποι που τοσο ευκολα δινονται ειναι αυτοι που φευγουν πριν απο τους διστακτικους..Ετσι κι εγω , ειμαι διστακτικη και με φοβουνται..Ειμαι ψυχρη λενε..Ομως ειναι η μασκα της ευαισθησιας αυτη που με κανει τρομακτικη..Γιατι πρεπει να βαλεις το διαμαντι στο μικροσκοπιο για να σιγουρευτεις για τα καρατια του..Αν δωσεις πριν βεβαιωθεις οτι αξιζει, μονο εσυ θα χασεις αν τελικα δεν αξιζει..
Σιγουρα καποιος θα σκεφτεται οπως εγω..Ας μου πει λοιπον..Φοβουνται εμενα που ειμαι τοσο δυσπιστη..Κανεις δεν καταλαβαινει οτι αυτο ειναι ο φοβος που πηγαζει απο την πληγωμενη μου ψυχη;Δεν ειμαι η μονη που εχει πληγωθει , το ξερω . Ομως δεν εχω σε ποιον να τα πω..Δε θελω να τα πω σε κανεναν..Νιωθω ανετα να εκφραζω τις σκεψεις μου εδω γιατι κανεις δε μπορει να τις εκμεταλλευτει ετσι..(Κι εδω μπαινει παλι η δυσπιστια.. )Αυτο ελπιζω τουλαχιστον..

Η τρύπα που κατάπιε τους κλέφτες

Η τρύπα που κατάπιε τους κλέφτες

Η ιστορία αφορά μια εκκλησία στο Σιδηρόκαστρο Σερρών, λοιπόν, στην Αγία Ευαγγελίστρια, έναν από τους μεγαλύτερους ναούς της περιοχής, όπου οι ντόπιοι εκκλησιάζονται κάθε Κυριακή, υπάρχει πάνω στη μαρμάρινη είσοδο ένας παράξενος μαύρος "λεκές". Αρκετοί δεν προσέχουν το σημάδι, καθώς πολύ συχνά ο ιερέας φροντίζει να το έχει καλυμμένο με χαλί. Οι πιο παλιοί, όμως, το θυμούνται, όπως επίσης θυμούνται μια ιστορία που εξηγεί τις συνθήκες κάτω από τις  οποίες σχηματίστηκε... Σύμφωνα, λοιπόν, με τους παππούδες της περιοχής, όταν χτίστηκε ο ναός και στολίστηκε με ακριβείς εικόνες και τάματα, δυο κλέφτες μπήκαν τη νύχτα για να αφαιρέσουν οτιδήποτε ήταν πολύτιμο. Μπροστά τους, όμως, εμφανίστηκε ξαφνικά μια μαύρη σκιά - η Παναγία, λένε κάποιοι - που έτρεψε σε φυγή τους  κλέφτες. Μόνο που, λίγο πριν φτάσουν στην έξοδο, μια τρύπα άνοιξε στο πάτωμα, ακριβώς κάτω με τα πόδια τους. Στον άπατο εκείνο λάκκο έπεσαν μέσα ουρλιάζοντας και οι δυο. Η τρύπα έπειτα έκλεισε αμέσως, αλλά στη θέση της έμεινε ένας μαύρος "λεκές", σημάδι του θαύματος που συνέβη εκείνο το βράδυ. Μέχρι και σήμερα λέγεται πως, αν περάσεις νύχτα από την αυλή της εκκλησίας, μπορείς να ακούσεις τους λυγμούς από τους δυο κλέφτες, που οι ψυχές τους παραμένουν παγιδευμένες κάπου εκεί χαμηλά...

Αναρτήθηκε από Dark13Sun στις 3/27/2013

Ηλίθιοι, για σας πεθαίνω...

Ηλίθιοι, για σας πεθαίνω...

 Ηλίθιοι, για σας πεθαίνω...

Αυτές τις λέξεις είπε ο Βαλεντίνος Φέλντμαν, αγωνιστής της Αντίστασης στη Γαλλία, στους στρατιώτες του εκτελεστικού αποσπάσματος καθώς σήκωναν τα όπλα τους για να τον τουφεκίσουν στα 33 του χρόνια. Ο Φέλντμαν είχε μείνει πρωτύτερα αλυσοδεμένος έξι μήνες στα μπουντρούμια της Γκεστάπο, γεγονός όμως που δεν τον εμπόδισε να γράψει στον τοίχο του κελιού του: "Ο θάνατος μου είναι το πιο ωραίο επίτευγμα της ζωής μου". Ήταν το 1942.

Αναρτήθηκε από Dark13Sun στις 3/30/2013

Η Μάγισσα και ο Άγγελος

Η Μάγισσα και ο Άγγελος

Όταν ο Θεός έφτιαξε τους ανθρώπους, πολλοί άγγελοι ένιωσαν μεγάλη θλίψη, καθώς η αγάπη του στράφηκε στο νέο του δημιούργημα. Κάποιοι άγγελοι, όπως ο Εωσφόρος, έμελλε να επαναστατήσουν απέναντι σε αυτό που ερμήνευσαν σαν εγκατάλειψη αλλά κάποιοι άλλοι, που είχαν το θέλημα του Θεού πιο ψηλά από τον εαυτό τους, έψαξαν παρηγοριά σε άλλα μέρη. Οι άγγελοι που παρακολουθούσαν τους ανθρώπους, με αρχηγό τους τον Σαμυάζα, επέλεξαν να ξανακερδίσουν την αγάπη του Θεού τους, αγαπώντας ό,τι Εκείνος αγαπούσε, και έτσι αφέθηκαν να ερωτευτούν θνητές γυναίκες. Μεθυσμένοι από πόθο και αγάπη, κατέβηκαν από τους ουρανούς και ενώθηκαν μαζί τους, γεννώντας παιδιά γίγαντες που δεν έμοιαζαν με ανθρωπους. Όταν ήταν μαζί με τις αγαπημένες τους, ήταν και πάλι ένα με τον Θεό που λάτρευαν, και έτσι ξέχασαν τα καθήκοντά τους, σταμάτησαν να παρατηρούν στους ανθρώπους και αφέθηκαν. Οι άγγελοι που είχαν επιλέξει να υπηρετούν τον Θεό τους δίχως ερωτήσεις, όπου και αν έγερνε η αγάπη του, οργίστηκαν με την ανυπακοή των αγγέλων αυτών και αποφάσισαν να τους επαναφέρουν στους ουρανούς δια της βίας. Έτσι, κατήλθαν στην πόλη, όπου οι άγγελοι παρατηρητές ζούσαν με τις αγαπημένες τους, διδάσκοντάς τους τα μυστικά της μαγείας και την τέχνη της ζωής, και ξεγύμνωσαν τα σπαθιά τους. Οι παρατηρητές είχαν δυο επιλογές, είτε να πεθάνουν στη μάχη είτε να αφήσουν τις αγαπημένες τους πίσω, και κάνεις δεν επέλεξε το δεύτερο. Οι άγγελοι όμως που είχαν έρθει από τους ουρανούς ήταν αποφασισμένοι, και σύντομα ήταν φανερό πως η μάχη είχε χαθεί για τους παρατηρητές. Στο τέλος, όρθιος έμεινε μόνο ο Σαμυάζα, και η αγαπημένη του, η κοκκινομάλλα Τόρια ικέτευε τους αγγέλους του ουρανού να τον αφήσουν να μείνει μαζί της. Οι άγγελοι δεν την άκουσαν: ήταν άνθρωπος, γυναίκα και επιπλέον είχε διδαχθεί απαγορευμένες για αυτήν τέχνες. Πήραν λοιπόν μαζί τους τον άγγελό της για να τον διδάξουν από την αρχή το λόγο του Θεού και να τον κάνουν να ξεχάσει. Η Τόρια έμεινε πίσω απελπισμένη, και η μόνη της παρηγοριά ήταν η μαγεία. Με όσα της είχε διδάξει ο Σαμυάζα, ξεκίνησε να ψάχνει τρόπο να ανέβει στους ουρανούς και να τον ξαναβρεί. Δίδαξε τις κόρες της την ιστορία τους και εκείνες δίδαξαν στις δικές τους κόρες, και έκτοτε οι μάγισσες ψάχνουν πάντα τρόπο να ανεβούν στον ουρανό και να βρουν τον χαμένο τους πρόγονο. Κάποιοι λένε μάλιστα πως η Εκκλησία ξεκίνησε να τις κυνηγά, όταν έφτασαν κοντά, πολύ κοντά στις πύλες του ουρανού...

Αναρτήθηκε από Dark13Sun στις 4/11/2013

Η τέχνη και οι τεχνικές του φιλιού (οδηγός για τις γυναίκες)

Η τέχνη και οι τεχνικές του φιλιού (οδηγός για τις γυναίκες)

Είναι παγκοσμίως γνωστό ότι το φιλί είναι το ερωτικό ορεκτικό που οδηγεί σε κάτι πιο... μεγάλο. Με τις άπειρες παραλλαγές που προσφέρει αυτό το ευγενές άθλημα μπορεί και από μόνο του να αποτελέσει μια ολοκληρωμένη καυτή απόλαυση.

Μην σταματάς να τον φιλάς παντού. Εντάξει το στόμα είναι το ποιό εύκολο αλά μην παραμελείς τα φιλιά στα μάτια, τα μάγουλα, το λαιμό, το στήθος, το εσωτερικό των μηρών, τα μπράτσα αλλά και τον αφαλό

Το φιλί – φάντασμα Ακόμη και αυτή η υποψία φιλιού θα τον κάνει να ανατριχιάσει ολόκληρος, ειδικά αν δε δείξεις καμιά βιασύνη. Καθώς κινείσαι προς το μέρος του για μια πιο στενή επαφή, άσε τα χείλη σου να αγγίξουν ανεπαίσθητα τα δικά του και γείρε αισθησιακά το κεφάλι σου προς τη μία πλευρά. Μόλις τα χείλη του ζεσταθούν, πέρασε απαλά από πάνω τους την άκρη της γλώσσας σου και μετά φύσηξε πολύ ελαφρά για να τα δροσίσεις.

Τα ελαφρά τσιμπηματάκια Αυτό το δυναμικό φιλί θα δείξει στο σύντροφό σου ποιος είναι το αφεντικό, ακόμα και πριν ενωθούν τα στόματά σας. Πέρασε το δάχτυλό σου από το περίγραμμα των χειλιών του, από πάνω προς τα κάτω. Όταν φτάσεις στο κάτω χείλος, βάλ' το ανάμεσα στον αντίχειρα και στο δείκτη και τράβηξέ το απαλά προς τα έξω. Μετά πλησίασε και βάλε αυτό το πλούσιο κομμάτι σάρκας μέσα στο στόμα σου. Τα δάχτυλά σου δίνουν μια ασυνήθιστη αίσθηση σκληρότητας, που μερικές φορές οι άντρες αναζητούν στο φιλί.

Το απόλυτο πάθος Αυτό το κόλπο σίγουρα θα του κόψει την ανάσα. Σφράγισε τα χείλη σου πάνω στα δικά του με τέτοιον τρόπο, ώστε να μην υπάρχει κανένα κενό απ' όπου να μπορεί να βγει αέρας, και μετά άνοιξε το στόμα σου και πάρε βαθιά εισπνοή. Κάνε την ανταλλαγή αργά, για να μην τραβάς τον αέρα από τα πνευμόνια του. Μια και θα χρειαστείς τη συνεργασία του για να τα καταφέρεις, φρόντισε να τον ενημερώσεις από πριν για τα σχέδιά σου. Αφού εισπνεύσεις, αντίστρεψε τη διαδικασία, φυσώντας απαλά αέρα μέσα στο στόμα του. Αυτό που κάνει το φιλί τόσο ιδιαίτερο είναι το ότι μοιράζεσαι τη βάση της ζωής, την αναπνοή. Εξαρτάσαι εντελώς από τον άλλο, και έτσι η επαφή γίνεται εξαιρετικά στενή.

Προσοχή, δαγκώνει! Χρησιμοποίησε τα δόντια σου σε κάθε σημείο του σώματος του συντρόφου σου. Βάλε τα χείλη σου κάτω από το λοβό του αφτιού ή κατά μήκος του λαιμού, δαγκώνοντας απαλά και μετά αφήνοντας τη λεία σου. Μπορεί να σου φαίνεται κάπως υπερβολικό, αλλά περίπου το 80% των ανθρώπων δείχνουν να το απολαμβάνουν. Όταν υπάρχει ερεθισμός, το σώμα παράγει ενδορφίνες, οι οποίες μπλοκάρουν τα νεύρα που προκαλούν τον πόνο μετατρέποντάς τον σε ερωτική εμπειρία. Αν φροντίσεις να εναλλάσσεις φιλιά και δαγκώματα, το σώμα του θα βρίσκεται σε απόλυτη ερωτική διέγερση.

Από το φούρνο στην κατάψυξη Αφού τελειώσετε ένα ρομαντικό γεύμα, πρότεινέ του να συνεχίσετε με καφέ και παγωτό. Αυτός ο συνδυασμός ζεστού και κρύου είναι ο καλύτερος λόγος για ατέλειωτα φιλιά. άρχισε ρουφώντας λίγο καφέ για να ζεστάνεις τα χείλη σου και μετά γύρνα στον καλό σου και δώσ' του ένα παθιασμένο γαλλικό φιλί. Πριν συνέλθει από το σοκ, φάε μια κουταλιά παγωτό και επανάλαβε. Η εναλλαγή της θερμοκρασίας και της γεύσης του φιλιού προκαλεί την ενεργοποίηση δύο διαφορετικών νευρικών κέντρων με μία μόνο κίνηση. Είναι μια έκρηξη αισθήσεων γι' αυτόν.

Το κυνήγι του θησαυρού Αν προσπαθείς να ξεθάψεις τις κρυμμένες ερωτογενείς του ζώνες, αυτό το φιλί είναι ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχεις. Ξεκίνα από τη βάση του λαιμού και κατέβα προς τα κάτω, στο στέρνο, στο στομάχι, φτάνοντας μέχρι τα δάχτυλα των ποδιών του - χωρίς όμως ούτε στιγμή να σηκώσεις τα χείλη σου από το δέρμα του. Ασε τη γλώσσα σου να παίζει ανάμεσα στα χείλη σου και να κάνει μικρούς κύκλους καθώς περιπλανιέσαι πάνω του. Στο μεταξύ σημείωνε νοερά σε ποιες περιοχές το απολαμβάνει περισσότερο. Μόλις φτάσεις στο τέλος της αποστολής σου, ξαναγύρισε στην αρχή, αφιερώνοντας περισσότερο χρόνο στις πιο ευαίσθητες περιοχές που ανακάλυψες. Oι ερωτογενείς ζώνες διαφέρουν όχι μόνο από άντρα σε άντρα, αλλά και από μέρα σε μέρα. Μ' αυτό το είδος φιλιού βρίσκεις όλα τα σωστά σημεία του σώματός του που διψούν για άγγιγμα.

O ψίθυρος Ένας ελαφρύς αναστεναγμός την ώρα που τον φιλάς στο λαιμό όχι μόνο τον πληροφορεί ότι βρίσκεσαι στο δρόμο προς τον παράδεισο, αλλά τον γαργαλάει με τέτοιον τρόπο, που θέλει όλο και περισσότερα. Η φωνή σου δημιουργεί μια δόνηση που αισθάνεται έντονα πάνω στο δέρμα του. Ξεκίνα με το στόμα σου από το σημείο που αρχίζει η κάτω γνάθος και, καθώς προχωρείς προς την άλλη άκρη, κάνε ένα απαλό γουργούρισμα για να στείλεις ηλεκτρικά κύματα σε όλο του το σώμα. Άλλαζε τον τόνο της φωνής σου από βαθύ σε ψιλό και μπορείς να του προκαλέσεις ποικιλία συναισθημάτων.

Τα κόλπα της γλώσσας Με κάθε διείσδυση που κάνει ο σύντροφός σου κατά το σεξ, ο πόθος του ανεβαίνει. Δώσ' του μια στοματική εκδοχή αυτής της κίνησης μέσα έξω και τα αποτελέσματα θα είναι εντυπωσιακά. Για να το πετύχεις, βγάλε τη γλώσσα σου και γλίστρησέ την απαλά ανάμεσα στα μισάνοιχτα χείλη του. Μιμήσου με φιδίσιες κινήσεις την ερωτική συνεύρεση και η ηδονή και των δύο θα διπλασιαστεί.

Πηγή: http://www.entercity.gr/content/view/1025/224/

Κι όμως, άνδρες και γυναίκες είναι και οι δύο από τον πλανήτη Γη.....!!!!!!!

Κι όμως, άνδρες και γυναίκες είναι και οι δύο από τον πλανήτη Γη.....!!!!!!!

                

Άνδρες και γυναίκες θεωρείται παραδοσιακά ότι χαρακτηρίζονται από τόσο διαφορετικά στοιχεία προσωπικότητας, ώστε θα μπορούσαν κάλλιστα να προέρχονται από διαφορετικούς πλανήτες. Η ιδέα, ωστόσο, ότι τα δύο φύλα είναι εντελώς διαφορετικά καταρρίφθηκε πρόσφατα από μία έρευνα η οποία έδειξε ότι χαρακτηριστικά όπως η ενσυναίσθηση δεν είναι κτήμα μόνο του ενός φύλου.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι παρόλο που υπάρχουν μικρές διαφορές στο μέσο όρο μεταξύ ανδρών και γυναικών σε ό,τι αφορά κάποια χαρακτηριστικά όπως η επιθετικότητα, οι ομοιότητες μεταξύ των δύο ομάδων είναι τόσο μεγάλες ώστε κανένα γνώρισμα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ανδρικό ή γυναικείο.

Τα ευρήματα αυτά εξηγούν γιατί τα ζευγάρια ομοφυλοφύλων ανδρών και γυναικών καυγαδίζουν για τα ίδια πράγματα για τα οποία καυγαδίζουν και οι ετεροφυλόφιλοι. Δεν είναι το φύλο αλλά τα προσωπικά χαρακτηριστικά του κάθε ατόμου αυτά που δημιουργούν τριβές στις σχέσεις, λένε οι ψυχολόγοι.

Στο Περιοδικό Προσωπικότητας και Κοινωνικής Ψυχολογίας (Journal of Personality and Social Psychology) οι ερευνητές δήλωσαν: “Ενάντια στους ισχυρισμούς δημοφιλών τίτλων της εκλαϊκευμένης ψυχολογίας όπως 'Άντρες από τον Άρη, γυναίκες από την Αφροδίτη'' είναι αναληθές το ότι άνδρες και γυναίκες σκέφτονται σχετικά με τη σχέση τους με ποιοτικά διαφορετικούς τρόπους”.

Οι ψυχολόγοι ξαναανέλυσαν δεδομένα από 13 πρότερες έρευνες, οι οποίες είχε προηγουμένως θεωρηθεί ότι έβρισκαν σημαντικές ψυχολογικές διαφορές μεταξύ των φύλων, και οι οποίες γενικά βασίζονταν σε απαντήσεις ερωτηματολογίων. 

Συνολικά ανέλυσαν δεδομένα από 13.300 ανθρώπους, τα οποία συμπεριελάμβαναν πληροφορίες σχετικά με 122 χαρακτηριστικά, όπως σεξουαλικότητα και οικειότητα. Επίσης ανέλυσαν τα “πέντε μεγάλα” χαρακτηριστικά που καθορίζουν την προσωπικότητά μας: εξωστρέφεια, ανοιχτοσύνη, ευσυνειδησία, τερπνότητα και συναισθηματική σταθερότητα.

Αυτό που βρήκαν είναι ότι, παρόλο που κάποιες στερεοτυπικές δραστηριότητες, όπως το μποξ ή η χρήση καλλυντικών, ήταν πολύ συχνότερες μεταξύ ατόμων του ενός από τα δύο φύλα, ένας τέτοιος διαχωρισμός δεν υπήρχε για τα περισσότερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας.

Πολλοί από τους άρρενες συμμετέχοντες βρέθηκαν να έχουν ανεπτυγμένη ενσυναίσθηση, μία ιδιότητα η οποία παραδοσιακά θεωρείται “θηλυκή”, ενώ συχνά οι γυναίκες ήταν καλές στα μαθηματικά, κάτι που λέγεται πως είναι “αρσενικό” ταλέντο.

Υπήρχαν γενικώς διαφορές μεταξύ των φύλων κατά μέσο όρο, αλλά ουσιαστικά σε όλες τις κατηγορίες υπήρχε μεγάλη διαφοροποίηση εντός του κάθε φύλου, κάτι που σημαίνει ότι κανένα χαρακτηριστικό δεν μπορεί να “περιγράψει” κάθε φύλο.

Τα άτομα που έφεραν ένα άκρος στερεοτυπικό αποτέλεσμα σε μία κατηγορία δεν έφεραν απαραιτήτως το ίδιο αποτέλεσμα σε άλλες κατηγορίες, δηλαδή ένας άντρας με υψηλή επιθετικότητα μπορεί να μην είχε σε μεγαλύτερο βαθμό από μια γυναίκα άλλα χαρακτηριστικά που θεωρούνται “αρσενικά”, όπως η ικανότητα στα μαθηματικά, πρόσθεσαν οι ερευνητές.

Ο καθηγητής Χάρυ Ρέις (Harry Reis) του Πανεπιστημίου του Ρότσεστερ (Rochester University), ένας από τους συγγραφείς της μελέτης, είπε: “Οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τα φύλα ως ξεχωριστές κατηγορίες. 

''Αγόρι ή κορίτσι;'' είναι η πρώτη ερώτηση που τίθεται στους γονείς ενός νεογέννητου, και το φύλο παραμένει κατά τη διάρκεια της ζωής ενός ατόμου ως το πιο επίμονο χαρακτηριστικό που χρησιμοποιείται για να διαχωρίσει κατηγορίες μεταξύ των ανθρώπων. 

Αυτό που βρήκαμε είναι ότι, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, οι άντρες και οι γυναίκες δεν ανήκουν σε διαφορετική κατηγορία. Ίσως υπάρχουν χαρακτηριστικά που διαθέτουν περισσότερο οι άντρες ή οι γυναίκες, αλλά δεν ισχύει το ότι άνδρες και γυναίκες είναι ουσιαστικά και δραματικά διαφορετικοί μεταξύ τους σε αυτά τα ίδια χαρακτηριστικά.”

Ιωάννα Αρκά 

telegraph.co.uk

http://antikleidi.com/author/helleniccuisine/

http://antikleidi.co

Πιες τη ζωή στην πληρότητά της.......!!!

Πιες τη ζωή στην πληρότητά της.......!!!

                 

Ένα απόγευμα στον Παράδεισο, στο πιο γνωστό από όλα τα καφέ, ο Λάο Τσε, Ο Κομφούκιος και ο Βούδας κάθονται και συζητούν. Ο σερβιτόρος έρχεται με ένα δίσκο με τρία ποτήρια χυμό που τον ονομάζει “Ζωή” και τους τον προσφέρει.

O Βούδας κλείνει αμέσως τα μάτια του και αρνείται λέγοντας: «Η ζωή είναι δυστυχία».

Ο Κομφούκιος μισοκλείνει τα μάτια του. Είναι οπαδός της μέσης οδού, συνήθιζε να κηρύττει τη χρυσή τομή, και ζητά από τον σερβιτόρο να του δώσει το ποτήρι. Θα ήθελε να πιεί μια γουλιά, αλλά μόνο μια γουλιά, αφού χωρίς να τη δοκιμάσει πως μπορεί κάποιος να πει ότι η ζωή είναι μια δυστυχία ή όχι; 

Ο Κομφούκιος είχε επιστημονική σκέψη, δεν ήταν ιδιαίτερα μυστικιστής, είχε περισσότερο έναν ορθολογιστικό, γήινο τρόπο σκέψεως. Ήταν ο πρώτος συμπεριφοριστής τον οποίο γνώρισε ο κόσμος, ιδιαίτερα λογικός. Και η στάση του είναι απόλυτα ορθή καθώς λέει: «Πρώτα θα δοκιμάσω μια γουλιά και έπειτα θα πω τη γνώμη μου». Δοκιμάζει μια γουλιά και ύστερα λέει: «Ο Βούδας έχει δίκιο, η ζωή είναι μια δυστυχία».

Ο Λάο Τσε παίρνει και τα τρία ποτήρια και λέει: «Αν κάποιος δεν πιεί όλο το ποτήρι, πως μπορεί να πει οτιδήποτε;» Κατεβάζει λοιπόν και τα τρία ποτήρια κι αρχίζει να χορεύει !

Ο Βούδας και ο Κομφούκιος τον ρωτούν: «Δεν θα πεις κάτι;» Και ο Λάο Τσε λέει: «Αυτό είναι που έχω να πω: το τραγούδι μου και ο χορός μου μιλούν για μένα». Αν δεν δοκιμάσεις ολοκληρωτικά, και πάλι δεν μπορείς να πεις κάτι, επειδή αυτό που ξέρεις είναι κάτι που τα λόγια δεν επαρκούν για να το περιγράψουν.

Ο Βούδας βρίσκεται στο ένα άκρο, ο Κομφούκιος είναι στο μέσον. Ο Λάο Τσε έχει πιει και τα τρία ποτήρια - εκείνο που έφεραν για τον Βούδα, εκείνο που έφεραν για τον Κομφούκιο και εκείνο που έφεραν γι' αυτόν. Τα ήπιε και τα τρία κι έζησε τη ζωή και στις τρεις διαστάσεις τις.

Ζήσε τη ζωή με όλους τους πιθανούς τρόπους, μην επιλέγεις τον έναν έναντι του άλλου, και μην προσπαθείς να είσαι στο μέσον. Μην προσπαθείς να εξισορροπήσεις. Η ισορροπία είναι κάτι που καλλιεργείται. Η ισορροπία είναι κάτι που προκύπτει μέσα από την εμπειρική βίωση όλων των διαστάσεων της ζωής. 

Η ισορροπία είναι κάτι το οποίο συμβαίνει, δεν είναι κάτι στο οποίο θα οδηγήσουν οι προσπάθειές σου. Εάν την επιφέρεις με τις προσπάθειές σου θα είναι ψευδής, καταναγκαστική. Και θα εξακολουθείς να είσαι σε ένταση, δε θα χαλαρώσεις, γιατί πως μπορεί ένας άνθρωπος που προσπαθεί να ισορροπήσει στο μέσον να είναι χαλαρός; Θα φοβάσαι πάντοτε ότι αν χαλαρώσεις μπορεί να αρχίσεις να κινείσαι προς τα δεξιά ή τα αριστερά. 

Το πιο πιθανό είναι να παραμείνεις αγχωμένος, και το να μείνεις αγχωμένος ισοδυναμεί με το να χάσεις την ευκαιρία σου, να χάσεις το δώρο της ζωής.

Μη είσαι τσιτωμένος! Μην ζεις τη ζωή σύμφωνα με αρχές. Ζήσε τη ζωή στην πληρότητά της, πιες τη ζωή στην πληρότητά της! Ναι, μερικές φορές η γεύση της είναι πιο πικρή· ε, και λοιπόν; Αυτή η γεύση της πικρίας θα σε βοηθήσει να αντιληφθείς και τη γλυκύτητά της. 

Θα είσαι σε θέση να αντιληφθείς τη γλυκύτητά της μόνο αν έχεις γευτεί την πικρία της. Κάποιος που δεν ξέρει πώς να κλαίει δεν θα ξέρει πώς να γελάει. Κάποιος που δεν μπορεί να χαρεί ένα βαθύ γέλιο, ένα ξεκαρδιστικό γέλιο, τα δάκρυα του θα είναι κροκοδείλια. Δεν μπορούν να είναι αληθινά, δεν μπορούν να είναι αυθεντικά.

Δεν διδάσκω τη μέση οδό, διδάσκω την ολοκληρωτική οδό. Τότε μόνο η ισορροπία προκύπτει από μόνη της, και τότε η ισορροπία αυτή χαρακτηρίζεται από ομορφιά και μεγαλείο. Δεν την έχεις εξαναγκάσει, έχει απλά έλθει. Μετατοπιζόμενος με ευγνωμοσύνη προς τα αριστερά, προς τα δεξιά ή στο μέσον, η ισορροπία έρχεται σιγά – σιγά μέσα σου, ακριβώς επειδή παραμένεις απροσδιόριστος. 

Όταν έρχεται η στεναχώρια ξέρεις ότι θα περάσει, και όταν έρχεται η χαρά ξέρεις ότι θα περάσει κι αυτή. Τίποτε δεν μένει το ίδιο, τα πάντα αλλάζουν. Το μόνο που μένει σταθερό είναι η δική σου παρουσία. Αυτή η παρουσία είναι που φέρνει την ισορροπία. Αυτή η παρουσία είναι η ισορροπία.

Osho

http://attikanea.blogspot.gr

Πώς οι σκέψεις θα γίνουν πράξεις......!!!

Πώς οι σκέψεις θα γίνουν πράξεις......!!!

Δεν γίνεται να έχουμε κάποια επιθυμία χωρίς να έχουμε την δύναμη να την πραγματοποιήσουμε...και αν δεν πραγματοποιηθεί σημαίνει ότι δεν το θελήσαμε αρκετά.

Από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της ψυχολογίας είναι αυτή που μας γνωρίζει το πόσο μεγάλη είναι η δύναμη της σκέψης. Οτιδήποτε έχει πετύχει κάποιος άνθρωπος στο παρελθόν μπορεί να πετύχει ακόμα περισσότερα. Σκέπτεστε εκείνο που θέλετε διαρκώς και έντονα; Ασφαλώς θα το αποκτήσετε, πάντα βέβαια σε λογικά πλαίσια.

Παρατηρήστε για λίγο τις σκέψεις που είχατε στο μυαλό σας μέχρι σήμερα και θα δείτε ότι εκείνα που σκεφτόσασταν περισσότερο, αυτά συνέβησαν.

'Οταν σκεφτόμαστε αρνητικά, τη φτώχεια, τον φόβο, την αρρώστια, όταν σκεφτόμαστε μίζερα και τα βάζουμε με την τύχη και την κοινωνία, τότε όλα αυτά που σκεφτόμαστε σίγουρα θα μας χτυπήσουν την πόρτα.

Είμαστε ότι σκεφτόμαστε...επομένως μπορούμε να γίνουμε ευτυχισμένοι όταν διαρκώς σκεφτόμαστε ότι θα αποτύχουμε;

Βέβαια οι σκέψεις μας επηρεάζονται αρνητικά και από γεγονότα που δεν καταλαβαίνουμε εκείνη τη στιγμή αλλά καταγράφονται υποσυνείδητα, π.χ τα μουσικά μας ακούσματα, οι στίχοι κάποιων αρρωστημένων δημιουργών.

Είναι δυνατόν να είμαστε αισιόδοξοι όταν το 90% των τραγουδιών που ακούμε έχουν στίχο όπως π.χ ''σφάξε με'', ''λιώστε με'', ''πόνεσέ'' με, ''γύρνα πίσω γιατί θα πέσω από τον όγδοο όροφο'' κ.λ.π;  Σίγουρα όχι !

Όλοι όσοι διέπρεψαν στη ζωή τους είχαν θετική σκέψη και διαρκώς σκέφτονταν την επιτυχία μέχρι που το κατάφεραν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ήταν ούτε πιο τυχεροί ούτε πιο προνομιούχοι σε σχέση με εμάς. Το μεγάλο λάθος που ταλαιπωρεί τους περισσότερους ανθρώπους είναι ότι ζητούν χίλια δύο πράγματα αλλά δεν εννοούν να αλλάξουν τον εαυτό και τις σκέψεις τους.

Βέβαια όλα αυτά υπό έναν όρο. Σκέψεις και εργασία χωρίς προσπάθεια και εργασία χωρίς σκέψεις δεν έχουν καμμία αξία.

Κίμογλου Δημήτριος

Ψυχοθεραπευτής

http://www.iatronet.gr

Ελευθερώστε τα συναισθήματα που κρύβει το σώμα σας.....!!!

Ελευθερώστε τα συναισθήματα που κρύβει το σώμα σας.....!!!

Σώμα και συναισθήματα : η αλληλένδετη και αμφίδρομη σχέση τους χαρίζει δύναμη και δίνει νόημα και αξία στη ζωή μας.

Το σώμα συνιστά αναπόσπαστο στοιχείο της ανθρώπινης δράσης και μια σύνθετη ψυχοσυναισθηματική οντότητα, που διαδραματίζει ενεργό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο βιώνουμε τις κοινωνικές σχέσεις. Δεν συνιστά μόνο ένα αμετάβλητο και βιολογικό αντικειμενικό στοιχείο αλλά και μια ζωντανή υποκειμενική πραγματικότητα.

Μέσω του σώματος βιώνουμε και αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο : όπως έχει χαρακτηριστικά αναφέρει ο Γάλλος φιλόσοφος Maurice Merleau - Ponty ''το σώμα μας είναι για τον κόσμο ό,τι και η καρδιά για τον οργανισμό'' (1962), είναι ο τρόπος του να είναι κανείς στον κόσμο (being-in-the-world), συνιστά την ίδια την άποψη που έχουμε για τον κόσμο.

Δεν είμαστε απλοί παρατηρητές του κόσμου, λόγω του γεγονότος ότι είμαστε πάντα δεμένοι με μια ζωντανή σχέση με αυτόν, η οποία είναι θεμελιωμένη στη δραστηριότητα του σώματος. Παράλληλα, μεταφέροντας μηνύματα προς το κοινωνικό περιβάλλον για τα ατομικά χαρακτηριστικά και τη μοναδικότητά μας, το σώμα συνιστά κύριο συστατικό της ταυτότητας του ατόμου και αναπόσπαστο στοιχείο έκφρασης και προβολής της προσωπικότητας και του εαυτού.

Τα συναισθήματα, ως μια επιμέρους διάσταση του σωματοποιημένου υποκειμένου, διαπερνούν κάθε πλευρά της ανθρώπινης εμπειρίας και όλες τις κοινωνικές σχέσεις. Αποτελούν τρόπους εξωτερίκευσης της εσωτερικής κατάστασης του ατόμου και αναπόσπαστα στοιχεία της κοινωνικής έκφρασης, αφού μέσω των συναισθημάτων βιώνουμε την κοινωνικότητά μας και συμμετέχουμε στις κοινωνικές μας επαφές.

Τα συναισθήματα αφενός λειτουργούν ως η ''κόλλα'' που φέρνει τους ανθρώπους κοντά και καθιστά βιώσιμες τις κοινωνικές και πολιτιστικές δομές και αφετέρου είναι αυτά που μπορούν να οδηγήσουν τα άτομα σε αντίθετη πορεία, δηλαδή να ''γκρεμίζουν'' τις κοινωνικές δομές και να αμφισβητούν τις πολιτιστικές παραδόσεις.

Με τον τρόπο αυτό η εμπειρία, η συμπεριφορά, η αλληλεπίδραση και η οργάνωση είναι συνδεδεμένες με την κινητοποίηση και την έκφραση των συναισθημάτων. Ο Αμερικανός κοινωνιολόγος Randall Collins (1990) χρησιμοποίησε τον όρο ‘συναισθηματική ενέργεια’ προκειμένου να σχολιάσει τον τρόπο με τον οποίο το συναίσθημα οδηγεί την ανθρώπινη συμπεριφορά.

Τα συναισθήματα συνιστούν κινητήριο δύναμη της ανθρώπινης ύπαρξης, όχι μόνο επειδή κυβερνούν τις υποκειμενικές ατομικές εμπειρίες, αλλά επειδή ενεργοποιούν επίσης την ανταπόκριση των άλλων, διευκολύνοντας την κοινωνική αλληλεπίδραση.

Στη σύγχρονη κοινωνία της ανασφάλειας, της επικινδυνότητας και της αλλοτρίωσης, η απογοήτευση και η αβεβαιότητα για το μέλλον δημιουργεί συχνά μια κενότητα συναισθημάτων, η οποία έχει ως αποτέλεσμα τα σύγχρονα άτομα να φτάνουν πολλές φορές στο σημείο να φοβούνται ακόμα και να αισθανθούν, αναστέλλοντας και καταπιέζοντας τα συναισθήματά τους ή ακόμα και ‘κοιμίζοντάς’ τα.

''Σύμμαχος'' των ''ναρκωμένων'' συναισθημάτων υπήρξε η καταναλωτική κουλτούρα, στο πλαίσιο της οποίας είχε δοθεί έμφαση στην εξωτερική εμφάνιση του σώματος, δηλαδή του φαίνεσθαι, και στην κατανόηση της προσωπικής ανάπτυξης από την άποψη της επίδειξης, αγνοώντας τη συναισθηματική σφαίρα της ανθρώπινης ύπαρξης και προωθώντας τη ''ρηχότητα'' και την  ''επιδερμικότητα''.

Με τη σημερινή οικονομική κρίση να επηρεάζει αρνητικά το βιοτικό επίπεδο όλων, οι πολλαπλές απογοητεύσεις και ματαιώσεις, τόσο σε προσωπικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο, οδηγούν τα άτομα σε αρνητικές σκέψεις, με αποτέλεσμα να πορεύονται χωρίς ελπίδες και χωρίς προσδοκίες.

Αυτό έχει ως συνέπεια συχνά να ‘βουλιάζουν’ μέσα σε μια αυστηρή και μοιρολατρική προσέγγιση της ζωής και να χρησιμοποιούν το μυαλό τους για να παραμένουν σε μια κατάσταση άγχους ή ακόμα χειρότερα παθητικότητας, απόσυρσης και παραίτησης από τη ζωή.

Έτσι, σήμερα, χρειάζεται περισσότερο από ποτέ τα σύγχρονα άτομα να αφυπνίσουν τα συναισθήματά τους, τα οποία ‘κατοικούν’ μέσα στο σώμα τους και δεν αγοράζονται με καμία τιμή : πρόκειται για ένα εσωτερικό ''περιουσιακό στοιχείο'' που κανένας δεν μπορεί να τους αφαιρέσει και για έναν πλούτο που δεν τελειώνει ποτέ.

Ακόμη και η απελευθέρωση αρνητικών συναισθημάτων, όπως της θλίψης, της πικρίας, του άγχους, του θυμού, της οργής, μπορεί να δημιουργήσει θετικά αποτελέσματα αν τα άτομα μάθουν να τα διαχειρίζονται και να τα εκφράζουν με παραγωγικό τρόπο.

Η βίωση όσο γίνεται περισσότερων συναισθημάτων και η εξωτερίκευση και έκφρασή τους μπορεί να αποτελέσει μια ανεξάντλητη πηγή δύναμης και ένα στήριγμα στις δυσκολίες της σύγχρονης καθημερινότητας. Η ενέργεια των συναισθημάτων μετατρέπεται σε έμπνευση και δημιουργία, με αποτέλεσμα όσο περισσότερες συναισθηματικές εμπειρίες βιώνουν τα άτομα τόσο περισσότερες δυνατότητες προσωπικής ανάπτυξης να έχουν.

Μέσω της αφύπνισης των συναισθημάτων τους, τους δίνεται η δυνατότητα να βελτιώσουν τόσο τη σχέση τους με τον εαυτό τους όσο και την αλληλεπίδρασή τους με τον εξωτερικό κόσμο και να αποκτήσουν μια πιο θετική αντίληψη για την ίδια τη ζωή.

Η βίωση, η εκδήλωση και η ενίσχυση θετικών συναισθημάτων, όπως της χαράς, της ελπίδας, της υπομονής, της αγάπης, του ενθουσιασμού, αλλά και του δυναμισμού, της αυτοπεποίθησης, της αυτοεκτίμησης, μπορεί να προσφέρει στα άτομα πολλαπλά οφέλη και σημαντική βελτίωση τόσο σε επίπεδο υγείας όσο και σε επίπεδο ευκαιριών για εξέλιξη σε όλους τους τομείς της ζωής τους : από την οικοδόμηση περισσότερο ποιοτικών διαπροσωπικών σχέσεων μέχρι τη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στο χώρο εργασίας τους.

Επιπλέον, βάζοντας το συναίσθημα του πάθους σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής τους, παύουν να είναι θεατές της ζωής και δημιουργούν τις προϋποθέσεις για περισσότερη ευτυχία, αφού ο πραγματικός κίνδυνος βρίσκεται στην παραίτηση.

Η αφύπνιση των συναισθημάτων μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα για την ενεργοποίηση του σώματος και να ωθήσει τα άτομα να βιώσουν με δυναμικό τρόπο το σώμα τους, ανατρέποντας το φαινόμενο της απάθειας και της αδράνειας και αποκλείοντας το φόβο από τη ζωή τους. Εκτιμώντας αυτά που μπορεί να τους προσφέρει το σώμα τους και όλα όσα μπορούν να κάνουν με αυτό, τα σύγχρονα άτομα έχουν τη δυνατότητα να βιώσουν με πιο ευχάριστο και ξεχωριστό τρόπο την καθημερινότητά τους. 

Μέσω της βίωσης απλών και ανέξοδων σωματικών εμπειριών και δραστηριοτήτων, όπως της άθλησης, του υγιεινού τρόπου ζωής, της αξιοποίησης ενός χόμπι ή της έναρξης μιας νέας και πρωτόγνωρης ασχολίας, του έρωτα, της φιλίας και γενικότερα των διαπροσωπικών σχέσεων, τα άτομα μπορούν να απολαύσουν το σώμα τους και να το κρατήσουν ζωντανό, αντλώντας από αυτό θετικά συναισθήματα.

Επιπλέον, η ανιδιοτελής προσφορά, δηλαδή ο εθελοντισμός, ο οποίος βρίσκεται στη βάση της ενσυναίσθησης, της ικανότητάς μας να συμμετέχουμε στη συναισθηματική εμπειρία του άλλου, μπορεί να προσφέρει στα άτομα έντονη εσωτερική ικανοποίηση και πληρότητα.

Αξιοποιώντας τις δυνάμεις που έχει το σώμα και μεγιστοποιώντας τις δυνατότητές του, δίνεται στα άτομα η δυνατότητα όχι μόνο να εκφραστούν αποτελεσματικότερα με το σώμα τους στις κοινωνικές τους σχέσεις, αλλά και να αντιδράσουν, αλλάζοντας όλους τους ανασταλτικούς παράγοντες που θεωρούν ότι τους ‘κρατούν πίσω’.

Η κατανόηση του σώματος όχι μόνο ως βιολογικής ύπαρξης αλλά και ως μιας ενεργητικής και δυναμικής οντότητας μπορεί να παράγει τόσο την ατομική όσο και την κοινωνική δράση ανάλογα με τη θέληση και τα συναισθήματα του ζωντανού υποκειμένου.

Συνειδητοποιώντας ότι τα πάντα είναι συνέπεια της ενσώματης ύπαρξής τους και έχοντας ως εργαλεία αντίστασης τα συναισθήματά τους, τα άτομα μπορούν να αποκλείσουν οποιαδήποτε επιρροή ή άσκηση εξουσίας και να διαχειριστούν το σώμα τους ως ένα δυναμικό στοιχείο που εξελίσσεται σε σχέση με τις επιθυμίες τους.

Ακούστε τη ''φωνή''  των συναισθημάτων σας…δώστε τον λόγο στο σώμα σας!

Δηλάκη Γεωργία

Κοινωνιολόγος, Διδάκτωρ Ψυχολογίας

Είμαστε όλοι συνδεδεμένοι σε ένα συλλογικό επίπεδο συνειδητότητας.....!!!!!!

Είμαστε όλοι συνδεδεμένοι σε ένα συλλογικό επίπεδο συνειδητότητας.....!!!!!!

Οι άνθρωποι που λειτουργούν μέσα από ανώτερα επίπεδα ενέργειας ασκούν ενδυναμωτική επίδραση στο σύνολο. Αντίθετα εκείνοι που λειτουργούν σε κατώτερα επίπεδα, η επίδρασή τους είναι αποδυναμωτική. Ας δούμε ποια είναι η διαφορά μεταξύ των δυο :

Εκείνοι που λειτουργούν μέσα από χαμηλότερες δονήσεις δεν μπορούν να διακρίνουν την αλήθεια από το ψέμα. Μπορεί κανείς να τους επηρεάσει εύκολα, να τους υπαγορεύσει πώς να σκέφτονται, ποιόν να μισούν, ποιόν να αγαπούν, τι να πράξουν.

Μπορούν εύκολα να παρασυρθούν σαν τα πρόβατα, σε μια μαζική νοοτροπία βασισμένη σε ασήμαντες λεπτομέρειες, όπως ο συγκεκριμένος τόπος που γεννήθηκαν, τα όσα πίστευαν οι γονείς και οι πρόγονοί τους, το σχήμα των ματιών τους, το χρώμα τους και πάρα πολλούς άλλους παράγοντες. Λειτουργούν μέσα από το θυμό, το φόβο, τη λύπη,την απάθεια, την ενοχή, την ντροπή, το μίσος, τηνκριτική και γενικότερα τα αρνητικά συναισθήματα.

Αποτελούν το 87% της ανθρωπότητας!

Εκείνοι που κινούνται σε ανώτερα ενεργειακά επίπεδα λειτουργούν με αγάπη, καλοσύνη,αρμονία, δε βιώνουν συναισθήματα αντίφασης και διαχωρισμού, σέβονται κάθε μορφή ζωής, δεν αντιστέκονται, είναι σε επαφή με το βαθύτερο εαυτό τους και έτσι διατηρούν πάντα τηνεσωτερική τους ισορροπία και γαλήνηανεξάρτητα από τις συνθήκες που επικρατούν γύρω τους. 

Αυτοί ακριβώς οι άνθρωποι, αποτέλεσαν και αποτελούν, το αντίβαρο για την αρνητική επιρροή των ανθρώπων κατώτερης ενέργειας. Αυτό δε συμβαίνει σε αντιστοιχία ένα-προς-ένα, από τη στιγμή που το 87% της ανθρωπότητας κινείται στις κατώτερες αποδυναμωτικές συχνότητες. Ας δούμε λοιπόν σύμφωνα με τις μελέτες που έχουν γίνει, πως αντισταθμίζονται οι κατώτερες συχνότητες:

Ένα άτομο που ζει και δονείται στην ενέργεια της αισιοδοξίας και της προθυμίας να μην κρίνει τους άλλους, θα εξισορροπήσει την αρνητική ενέργεια 90.000 ατόμων που κινούνται στα κατώτερα, αποδυναμωτικά επίπεδα!

Ένα άτομο που ζει και δονείται στην ενέργεια της καθαρής αγάπης και του σεβασμού για κάθε είδος ζωής θα εξισορροπήσει την αρνητική ενέργεια750.000 ατόμων που κινούνται στα κατώτερα, αποδυναμωτικά επίπεδα.

Ένα άτομο που ζει και δονείται στην ενέργεια τηςφώτισης, της ευδαιμονίας και της άπειρης ειρήνης, θα εξισορροπήσει την αρνητική ενέργεια 10 εκατομμυρίων ανθρώπων.

Ένα άτομο που ζει και δονείται στην ενέργεια της χάρης, του καθαρού πνεύματος που υπερβαίνει το σώμα, σε ένα κόσμο που δεν υπάρχει δυαδικότητα ή όπου υπάρχει απόλυτη ενότητα, θα εξισορροπήσει την αρνητική ενέργεια 70 εκατομμυρίων ανθρώπων που κινούνται στα κατώτερα, αποδυναμωτικά επίπεδα.

Και το πιο εκπληκτικό :

Ένας και μόνο αβατάρ που ζει στη δική μας ιστορική περίοδο, κινούμενος στο ανώτερο επίπεδο συνειδητότητας, κάποιος στον οποίο θα άρμοζε ο τίτλος του Δασκάλου όπως ο Βούδας και ο Χριστός, θα εξισορροπούσε τη συλλογική αρνητική ενέργεια ολόκληρης της σημερινής ανθρωπότητας!

Η αρνητική ενέργεια ολόκληρου του ανθρώπινου πληθυσμού θα οδηγούσε σε αυτοκαταστροφή, αν δεν υπήρχε η εξισορροπητική επίδραση αυτών των ανώτερων ενεργειακών πεδίων !!!

Είναι φανερό λοιπόν το πόσο ζωτικής σημασίας είναι να ανακαλύψουμε τρόπους με τους οποίους θα ενισχυθεί η ανθρώπινη συνειδητότητα, έχοντας επίγνωση της σημασίας της ανύψωσης της συχνότητας των δικών μας δονήσεων.

Ανυψώνοντας τη συχνότητα των δονήσεών μας έστω και λίγο, κάνοντας τακτικά πράξεις αγάπης και καλοσύνης, αρνούμενοι να κρίνουμε τις επιλογές των άλλων, εστιαζόμενοι στο καλό που μπορεί να προσφέρει το μεταμφιεσμένο κακό, μπορούμε ν' αποτελέσουμε αντίβαρο για 90.000 ανθρώπους που ζουν στον πλανήτη και κινούνται στα κατώτερης ενέργειας επίπεδα της ντροπής, του θυμού και του φόβου.

Εναρμονισμένοι με την ανώτερη συμπαντική ενέργεια μπορούμε να γίνουμε όργανα ειρήνης.

Κλείνω με ένα απόσπασμα από την «Αυτοβιογραφία ενός γιόγκι»: «Όσο βαθύτερη είναι η αυτοπραγμάτωση ενός ανθρώπου, τόσο περισσότερο επηρεάζει ολόκληρο το σύμπαν με τις λεπτές πνευματικές του δονήσεις, και τόσο λιγότερο επηρεάζεται ο ίδιος από τη φαινομενική ροή των πραγμάτων».

Εξωτερικές πηγές: DR. WAYNE W. DYER ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ: «Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΘΕΣΗΣ» 2005 ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΣΟΠΤΡΟΝ

www.en-gr.com

http://www.awakengr.com

Το σύμπαν είναι φτιαγμένο από σένα.....!!!!!!!

Το σύμπαν είναι φτιαγμένο από σένα.....!!!!!!!

Η φυσική πραγματικότητα είναι ένας πολυδιαστατικος καθρέπτης.

Εμείς έχουμε ένα θεϊκό πυρήνα,μια ελάχιστη Μονάδα, ένα θεϊκό ά-τομο,ένα θεϊκό σπινθήρα με την έννοια οτι από τη φωτιά του Όλου είμαστε μια σπίθα κατ εικόνα και ομοίωση.

Αυτός ο θεϊκός σπινθήρας είναι σε κίνηση,σε κραδασμό κάτω από ορισμένες συχνότητες.

Κάθε στιγμή εκπέμπουμε "κύματα" δημιουργημένα από τις κραδασμικές μας συχνότητες στη περιβάλλουσα ύλη.

Αυτά τα κύματα έχουν ένταση και συχνότητα,κατευθύνονται προς όλες τις κατευθύνσεις και έχουν κέντρο εμάς.

Ανάλογα την ένταση και συχνότητα, ενεργοποιούν,θέτουν σε κίνηση την αδρανή ύλη που μπορούν να επηρεάσουν, πριν χασουν από την αντίσταση των επίπεδων πυκνότητας της ύλης, τη διάρκεια τους.

Έτσι σχηματίζεται γύρω από τον πυρήνα μας ένα πεδίο,ένας χώρος που έχει καταληφθεί από της εκπεμπόμενες ενέργειες μας, με ένταση κοντά στο πυρήνα(σώμα)και εξασθένηση της έντασης της ενεργοποίησης της ύλης, στη περιφέρεια(πεδίο Δημιουργίας).

Αυτό το πεδίο είναι σαν ένας θόλος που ξεχωρίζει λόγω της συχνότητας κραδασμών του, από το υπόλοιπο αδρανές η διαφορετικών κραδασμών περιβάλλον.

Αυτός ο θόλος είναι η φυσική πραγματικότητα του καθένα. Αυτός ο θόλος προβολής του εαυτού μας είναι το ιδιωτικό πεδίο δημιουργίας πραγματικότητας του καθένα.

Μέσα σε αυτό το θόλο βιώνει όλες τις εμπειρίες. Μέσα σε αυτό το θόλο έχει χωρέσει 

ΟΛΟ το Σύμπαν που πειραματίζεται το ποσοστό συνείδησης του.

Αυτός ο θόλος προβολής, το δημιουργικό πεδίο, λειτουργεί όπως ένας καθρέφτης. Αντανακλά τις δίκες μας κραδασμικές συχνότητες και εμείς τις διαβάσουμε σαν εικονική πραγματικότητα.

Είναι όπως το μάτι που βλέπει το είδωλο στο καθρέφτη,όχι γιατί υπάρχει στο καθρέφτη, αλλά γιατί οι ακτίνες προβολής μας, ανακλανε στο γυαλί και γυρίζουν πίσω σε μας.

Αλλάζοντας πόζες ΠΡΩΤΑ εμείς, θα αλλάζει το είδωλο μας παράλληλα.

α συγκεκριμένο φάσμα συχνοτήτων που μπορεί να δονηθεί, όμως σε αυτό το φάσμα οι κραδασμικες διαφορές των συχνοτήτων είναι τέτοιες, ώστε μπορεί να βιώνει διαφορετικά πεδία, θόλους, του πυρήνα του,ανάλογα τις συχνότητες που διαλέγει να δονηθεί.

Ανάλογα την πυκνότητα της ύλης , τα πεδία αυτά, διαφέρουν σε μέγεθος λόγω της έλλειψης αντίστασης στα εκπεμπόμενα κύματα.Ενώ στη πυκνότερη ύλη το μέγεθος του πεδίου είναι πολύ κοντά στο κέντρο, στα πιο αραιής πυκνότητας ύλη, τα πεδία,θόλοι είναι τεράστιοι.

Επομένως, επειδή οι συχνότητες που κραδαζεται ο ανώτερος "εαυτός" δημιουργούν τεράστιο πεδίο δημιουργίας λόγω της πολύ αραιής ύλης (αρα και μικρότερης αντίστασης) , όταν στέλνει πληροφορίες στο κατά πολύ μικρότερο πεδίο-θόλο του κατωτέρου εαυτού ,είναι αδύνατο να κατανοηθούν σε μεγάλο βαθμό και να εκδηλωθούν.

Φιλτράρονται μεσω, και κρατιούνται σε δημιουργία μόνο εκείνες οι συχνότητες που μπορεί ο κατώτερος εαυτός (προσωπικότητα, πίστη, θρησκεία, κοινωνία, εγώ, επιθυμίες, ΠΑΡΕΛΘΟΝ κ.τ.λ.) να αντιληφθεί και να προβάλλει .Από σχεδόν τίποτα μέχρι μια μερική εικόνα της πληροφορίας από τον ανώτερο εαυτό μας.

Κάθε φορά που αλλάζουμε(εγώ,επιθυμίες,ιδανικά,κτλ) αλλάζουμε συχνότητες, αλλάζουμε την πραγματικότητα που ζούμε, διότι είμαστε ικανοί να αναπτύξουμε το θόλο δημιουργίας μας και να πειραματιστούμε άλλου είδους ύλη και πραγματικότητα.

Κάθε φορά που αλλάζουμε συχνότητες,εισχωρούσε σε χαμηλότερης και υψηλότερης πυκνότητας ύλη, πιο δυσπλαστη και πιο εύπλαστη αντίστοιχα.

Όλοι οι άνθρωποι έχουν το δικό τους πεδίο δημιουργίας-θόλο.Οι πλανήτες,οι Ήλιοι,οι Γαλαξίες, τα σύμπαντα μέχρι τον Τεράστιο ΘΟΛΟ που ανήκουν όλα στο πεδίο δημιουργίας του.

Κάθε άνθρωπος επικοινωνεί με τους υπόλοιπους μέσα από μια εκδοχή τους, εικόνα τους, που έχει δημιουργήσει για αυτούς στη πραγματικότητα του. ΠΟΤΕ ΑΜΕΣΑ.

Αντιλαμβάνεται μόνο τη συχνότητα που μπορεί από τα άλλα όντα και διαμορφώνει εκδοχές τους μέσα στη πραγματικότητα του.

Οι άνθρωποι που ανήκουν στην ίδια κραδασμική ζώνη συχνοτήτων, αντιλαμβάνονται την ίδια πραγματικότητα, αλλά πάντα μέσω "του δικού τους κόσμου".

Ενεργειακά όλοι βρίσκονται στην πραγματικότητα της γης,στο Θόλο της, και όλοι στο θόλο του Ηλιακού Λόγου, και όλοι στο Θόλο του Γαλαξιακού Θόλου,κ.ο.κ.

Όμως αυτά όλα που βλέπουμε ψηλά, είναι ΜΟΝΟ αυτό που μπορούμε ενεργειακά να καταλάβουμε και να το κάνουμε εικόνα στο μικρο μας θόλο-Δημιουργικό πεδίο.

Η αλήθεια είναι η κάθε εμπειρία κάθε πραγματικότητας που βιώνουμε!

Η φυσική πραγματικότητα δεν είναι παρα η συνειδησιακή κατάσταση του καθένα! Είναι μια φούσκα που περιέχει ένα ολόκληρο κόσμο, και κάθε φούσκα είναι μέσα σε μια μεγαλύτερη .

Είναι το γενικό θέμα του να δημιουργούνται πραγματικότητες μέσω των οποιων να βιώνουμε εμπειρίες.

Οι συλλογικές συνειδήσεις είναι αυτές που μπορούν να βιώνουν ταυτόχρονα όλες τις πραγματικότητες των μελών που τις απαρτίζουν.

ΤΟ ΟΛΟΝ ΣΕ ΕΝΑ είναι η μεγαλύτερη Συλλογική ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.

ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΕΙΝΑΙ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟ ΑΠΟ ΣΕΝΑ.

ΣΥ = ΠΑΝ

Εσωτερικη δυναμη, και Ειρηνη σε ολους.

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΜΙΣΣΙΡΛΗΣ στην ομάδα ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΓΝΩΜΗ

http://www.awakengr.com