[φίλοι στα άχυρα] του Θανάση Πάνου
ΟΡΙΖΟΝΤΙΟ ΥΨΟΣ Ατρόφησε η χορευτική φάση της ζωής τώρα τα κόκαλα είναι ραβδί στο χέρι του χρόνου βήματα που τρίζουν στο δρόμο της οριζόντιας βαρύτητας.
ΣΚΟΠΙΑ 18 : ΣΕΙΡΑ B’ 89
Kάτι μας ενοχλούσε
σε αυτή την επιθυμία
για αυτά τα ανοιχτά τα σκέλια.
Ερχόταν και κούρνιαζε στο νου
θεόρατη αυτή η σύγχυση.
Μας τυραννούσε…
Να είχαν και πρόσωπο αυτά τα σκέλια;
Δεν μας άφηναν να κοιτάμε πάνω,
μόνο κάτω και πιο κάτω,
στα τρύπια σανίδια, στα σκονισμένα άρβυλα
και στα αποτσίγαρα σο πάτωμα.
Δεν είχαν πρόσωπο αυτά τα σκέλια.
Μόνο δυο μάγουλα στα οπίσθια,
που πάντα σμίγουν και μένουν αγέλαστα ,
ραμμένα χείλη ,
μπροστά στον πόθο και την σύγχυση
των άοπλων των στρατιωτών.
Με ένα σάλτο στα ξάρτια
Κόντρα στο αλάτι τα στήθια
Και σαν φρικτά φαντάσματα
της τρικυμίας οι δίνες
φθίνουν ασφυκτικά
τα αναδιπλωμένα του κρανίου σου
όνειρα χτικιά.
ΧΑΜΑΙΛΕΟΝΤΑΣ
Γεννήθηκα πανέξυπνος
ψιθύριζαν οι κόλακες,
ευπροσάρμοστος χαμαιλέοντας.
Και όταν τα χρόνια πέρασαν
έρποντας συνειδητοποίησα
πως αν ήμουν χαμαιλέοντας
ήμουν με αχρωματοψία
ΑΝΑΚΡΙΣΗ
Ο ημίονος
φορτωμένος τον θησαυρό της αλληγορίας
συνελήφθη από τις αρχές
υμνώντας τον Αριστοφάνη.
Μυστήριο των ανασασμών
και αυτή η ανάκριση,
πρόσωπο με πρόσωπο
ημίονου και όνων.
ΔΕΗΣΗ
Άναυδοι οι ιερείς.
Το λιβάνι με σταχτιά λωρίδα
απόθεσε μια δυσοσμία πνιγερή.
Ξεπέζεψα και έδεσα
με βράχια τις προσευχές τους
και από την Ανάστασή μου,
λιποτάχτησα.
artworks : rafael pereira
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου