Οταν ο ρομαντισμος γινεται κομματια...

Οταν ο ρομαντισμος γινεται κομματια...

Υπαρχουν στιγμες οπως αυτη που νιωθω μια ματαιοτητα να με στοιχειωνει.Κι εγω,οπως ολοι,εχω πληγωθει πολυ και συνεχιζω να πληγωνομαι.Κι αυτο γιατι υπαρχει αυτη η νεο-ρομαντικη εκφανση μια λεξης εξι γραμματων : "ερωτας".
Τι ειναι ο ερωτας;Αμφιβαλλω αν εχει βαση στην πραγματικοτητα, αν εχει ερεισματα στον ψυχικο μας κοσμο.Καποτε πιστευα πως ερωτας ειναι οταν σε πιανει ταχυκαρδια στο βλεμμα και μονο του αλλου,οταν ολος ο κοσμος σου περιστρεφεται γυρω του και ολα αυτα τα σαχλο-συναισθηματικα στερεοτυπα που καθιερωθηκαν απο τα παραμυθια ως βαση της αποψης μου για τον ερωτα μεσα στην παιδικη μου ψυχη..
Αλλα μεγαλωνω..και καποτε ισως να ημουν τυφλη..ή απλα παιδι.Ομως τωρα βλεπω καθαρα πως ο ερωτας ειναι ενα δημιουργημα του μυαλου μας και μονο.Ματαια ολα οταν το μυαλο μας παυει να καλλιεργει αυτο το ψευτο-συναισθημα.Τοτε μονο ερχομαστε αντιμετωποι με την αληθεια της ψυχης μας γιατι τοτε ειναι που τη νιωθουμε πιο αδεια απο ποτε..
Ο κοσμος εχει μαθει να πληγωνει..Κι εγω μεσα σε αυτον,πληγωσα ανθρωπους που ηθελαν το καλο μου και δοθηκα σε ανθρωπους που δεν ειχαν ψυχη,ποσο μαλλον αν ειχαν..ποσο αδεια θα ηταν.Ισως σκεφτειτε πως ειμαι τρελη,ομως δεν ειμαι.Ειμαι μια κοπελα που ειδε το ρομαντικο της κοσμο να βιαζεται απο την κυνικοτητα των ανθρωπων..Φορες σαν αυτη νιωθω σαν να εχουν πεσει οι καταρες του κοσμου πανω μου.Ομως ξερω πως δεν ειναι ετσι,γιατι ειναι οι ανθρωποι η ιδια η καταρα.Δεν ειμαι δυστυχισμενη.Ειμαι ευτυχισμενη που μπορω να ανοιγω την καρδια μου γιατι αυτο ειναι αληθινο ταλεντο.Λυπαμαι ομως για εκεινους που το εκμεταλλευτηκαν αυτο..Λυπαμαι γιατι ειναι δυστυχισμενοι κουβαλωντας τη νεκρη ψυχη τους..Γιατι καρδια που δεν ανοιγεται ειναι δηλητηριασμενο νερο στην οαση μιας ερημου..

Ομορφα τα τριανταφυλλα ,τοσο ομορφα..Μυριζουν υπεροχα,η υφη τους ειναι ανατριχιαστικα ερεθιστικη ,ομορφαινουν τον χωρο..Κι ομως μεχρι εκει φτανει η γοητεια τους..Αν αποπειραθεις να τα ακουμπησεις , να τα κανεις δικα σου , θα πληγωθεις.. Μην απογοητευεσαι ..Αυτη η τοση ομορφια ειναι που μαραινεται πριν απο ολα..Κι ειναι αυτο που κανει τα τριανταφυλλα τοσο παραπλανητικα γοητευτικα..Θες δικο σου κατι τοσο ομορφο για τοσο λιγο..?Οι ανθρωποι που τοσο ευκολα δινονται ειναι αυτοι που φευγουν πριν απο τους διστακτικους..Ετσι κι εγω , ειμαι διστακτικη και με φοβουνται..Ειμαι ψυχρη λενε..Ομως ειναι η μασκα της ευαισθησιας αυτη που με κανει τρομακτικη..Γιατι πρεπει να βαλεις το διαμαντι στο μικροσκοπιο για να σιγουρευτεις για τα καρατια του..Αν δωσεις πριν βεβαιωθεις οτι αξιζει, μονο εσυ θα χασεις αν τελικα δεν αξιζει..
Σιγουρα καποιος θα σκεφτεται οπως εγω..Ας μου πει λοιπον..Φοβουνται εμενα που ειμαι τοσο δυσπιστη..Κανεις δεν καταλαβαινει οτι αυτο ειναι ο φοβος που πηγαζει απο την πληγωμενη μου ψυχη;Δεν ειμαι η μονη που εχει πληγωθει , το ξερω . Ομως δεν εχω σε ποιον να τα πω..Δε θελω να τα πω σε κανεναν..Νιωθω ανετα να εκφραζω τις σκεψεις μου εδω γιατι κανεις δε μπορει να τις εκμεταλλευτει ετσι..(Κι εδω μπαινει παλι η δυσπιστια.. )Αυτο ελπιζω τουλαχιστον..